Historia
czwartek, 30 lipca 2015

Pierwsze różaneczniki uprawiane były w ogrodach angielskich - zaintrodukowano je już w połowie XVIII wieku (głównie gatunki Rh. hirsutum, Rh. canescens, Rh. viscosum, Rh. ponticum czy Rh. catawbiense). Nieznane dotąd, pięknie kwitnące krzewy w szybkim tempie przyciągnęły uwagę zwiedzających i stały się obiektem pożądania ogrodów botanicznych jak i prywatnych na kontynencie europejskim.

Źródłem nowych gatunków różaneczników była natomiast Azja. Z tego względu w XIX i XX wieku organizowano liczne ekspedycje botaniczne, zwłaszcza do Chin i Birmy, których celem było pozyskanie nasion lub sadzonek nowych gatunków. Były one następnie introdukowane w krajach europejskich. Najpiękniejsze kolekcje różaneczników powstały wówczas w Anglii i można je podziwiać po dziś dzień.

Gatunki botaniczne, bardzo cenne dla kolekcjonerów, zazwyczaj nie mają takiej wartości dekoracyjnej jak mieszańce odmianowe, które uzyskano dzięki prowadzonym pracom hodowlanym. Były one zapoczątkowane w Anglii, w pierwszej połowie XX wieku i miały na celu pozyskanie nowych, atrakcyjnych odmian różaneczników przydatnych do uprawy w ogrodach. Pierwszą z nich była odmiana Rh. 'Hybridum' powstała po skrzyżowaniu gatunków Rh. maximum i Rh. viscosum przez Dean Wiliam Herbert'a w 1917 roku. Na przestrzeni kolejnych lat hodowli powstały tysiące nowych, zróżnicowanych odmian, które cieszą właścicieli ogrodów fantastycznym kwitnieniem.

Poniższe zdjęcie ilustrują bogactwo kolorów i form gatunków botanicznych należących do rodzaju Rhododendron.

Kontakt

przewiń do góry